Gül Yangını Şiiri - Akın Tekin

Gözlerinde,
Sonbahar ormanlarını görürdüm...
Titrerdi yaprakları bana bakarken
Ne zaman?
Nasıl?
Ve nerde?
Hiç bir zaman,
Bilemedik!

Ansızın geldi aşk!
Sağanak bir yağmur gibi...
Nisan'dır, geçer dedik önceleri,
Geçti! ..
Ne kadar set,köprü varsa kalbimizde,
Yıkıp geçti...

Elleri,
Sarı papatyalar gibi açılır;
Okşardı yüzümü kadife parmakları...
Ağlardım...
Bu mutluluğun,beni öldüreceğinden
Korkardım...

O güldüğünde,
Savaşlar durur,kardeş olurdu kedilerle kuşlar...
Kara bahtı değişirdi kara Afrika'nın
Açlıktan ölmezdi çocuklar...
Bir uçtan diğer uca,
Gül bahçesi olurdu dünya!
Kan kırmızı yediverenler...
Ve bir fırtınakuşu konardı mavi kanatlarıyla...

Çalıntı zamanlarda yaşadık sevgimizi
Kaçak düşler peşinde...
Ve bir Ekim yağmuruna yakalandık...
Günlerden ayrılıktı...
Lodos vurmuş denizdi artık yüreklerimiz...
Bir vınlama sesiyle geldi acı;
Kırıp geçti aynaları,yüzlerimiz,
Bine bölündü...
Biz bile
Tanıyamadık bizi...

Böyle yaşandı ve bitti...
İki yürek,
İki dağ,
İki dünya,
Defolup gider gibi,
Yok olup gitti...

Sonunda;
bir fırtınakuşu geldi yine, mavi kanatlarıyla
Tutuşan gül bahçesine döktü gözyaşlarını...
Yetmedi;
Sessizce,ateşe attı kendini...