Gül Yanar Şiiri - Mustafa Turhan

Gül yanar sümbül yanar cayır cayır
Sevme beni, beni alkışlama
Beni kayır
Kaldır şefkati, ovayı da kaldır
Çıksın parlasın bayır
Gülmezse gülmesin sussun şu şehir
Karanlık yükseldi bak
Yine ağır ağır
Kör oldu gözlerim, güneşi yak
Bozma sessizliği kulağım sağır
Kavga dalaş varsa, kalmasın uzak
Beni de beni de çağır
Gülmezse ağlasın sızlasın bu şehir
Sessizliğe vur, vazo kır, cam kır
Bir şeyler kır
Kaynasın benlik, senlik fakır fakır
Boşalt manayı, kalsın tam takır
Gülmezse yansın yakılsın şu şehir
Set çek, akmasın, anlamaz zahir
Yediğim içtiğim olmuşken zehir
Dönmüş bataklığa kokuyor akmıyor nehir
Gülmezse kan ağlasın bu şehir
Örtebilmişse
Hakkı hakikatı bir damla yağır
Çuvaldaysa kese
Pisletmiş ruhumu beş adet sığır
Çıkmaz sokağa girmiş, açılan çığır
Gülmezse gülmesin, ağlasın varsın bu şehir
Yetiş imdada ey Allahım, yetiş nerdesin
Örtme beni, bürüme, kim ne derse desin
Sen hep andığım yerdesin.

Biliyorum bendesin ama
Çek kendi anayurduma
Sen benle perdesin.
Güldür bizi, ağlatma, senle kıyamam
Gülerse insan, güler her şehir.

15 Şubat 2008