Gül Yağmuru Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Çiçeklerden bir yatak üstüne uzandım hayalimde,
Üstüne papatyalardan bir yorgan örttüm,
Sedefi andıran yüzünü öptüm,
Okşadım saçlarını tıpkı seni okşar gibi,
Gözlerine baktım gözkapakların kapalı mı diye,
Yandı yüreğim, tutuştu sevdanla,
Ondan hiçbir şey kalmadı
Geriye.

Üstüne bir gül yağmuru yağmaktaydı
Damla damla,
Gonca gonca,
Katmer katmer,
Kırmızı kırmızı güller,
Bülbüller esiyordu kıbleden keşişlemeye,
Ötüş ötüş, gülüş gülüş bülbüller,
Huzurunda sus-pus kesilmişti
Uykunu bozmamak için
Karanfiller.

Masallardan çıkmış periler gibiydin,
Gergeflerde işlenmişti altın kanatların,
Gül yaprakları içindeydi ayakların,
Yıldızlar üşüşmüştü kiraz dallarına,
Minicik melekler ellerini ellerine almışlardı
Bakmak için
Falına.

Falında ben vardım,
Bana ulaşıp duruyordu döne-kıvrıla giden yolların,
Dağlar kalkıyordu bir bir aradan,
Kabarıyordu yüreğin karasevdamla,
Kapalı gözkapaklarına binlerce öpücükler kondurdum
Dudaklarımla.

(TANRI ÖNCE BENİ YARATTI isimli Serbest Şiirler 'inden > 91-92/100)