Gül Vurdu Beni Şiiri - Hüsamettin Kandemir

Bülbül idim nazlı yârin bağında
Hârı ok eyledi gül vurdu beni
Mihmân olamadım can otağında
O mülkü fetheden el vurdu beni

Deli çaylar gibi taştım olmadı
Mecnun gibi çöller aştım olmadı
Yürüdüm olmadı, koştum olmadı
Vuslata ermeyen yol vurdu beni

Eziyet etmekmiş bana tek derdi
Zevk aldı cefadan çile çektirdi
Talihimi merak edip baktırdı
Bahtıma gülmeyen fal vurdu beni

Tarağı sin’idi, saçları cim’di
Gözleri ayın’dı, ağızı "mim"di,
"Elif" boylu yârdan geçtim de şimdi
İki büklüm olmuş dal vurdu beni.

Bu sevda ömrümü haram eyledi
Aslı’nın ahıyla Kerem eyledi
Hastalık bilmezdim verem eyledi
Böyle bir acayip hal vurdu beni

Kandemir ne yapsın bu aşk derdinden
Sevdam göç etmedi gönül yurdundan
Çok yalvardım o zalimin ardından
Bir kelam etmeyen dil vurdu beni

Hüsamettin Kandemir