Gül Verdiklerim Şiiri - Kemal Doğanay

Ne sabahım kaldı ne de akşamım
Bir türlü bitmiyor kederim gamım
Yağmurlar vurdukça kırılır camım,
Bize düşman oldu el verdiklerim.

Yolumun üstünde dikenli teller
İlk bahar ayında kuruyor güller
Sabah ezanında esen o yeller,
Şimdi esmez oldu yel verdiklerim.

Bilenler susuyor cahil konuşur
Yolculuk yapanlar çabuk tanışır
Silahımı çeksem meydan karışır,
Sözümü kesiyor dil verdiklerim.

Kötü gün geçsede iyi gün gelmez
Seven kıymetini sevmeyen bilmez
Yalancı dünyada yüzümüz gülmez,
Bizden zengin oldu kül verdiklerim.

DOĞANAY'ım boşa zaman geçiyor
Kader çeşmesinden namert içiyor
Düşmanlar dostlara değer biçiyor,
Kapımızı çalmaz gül verdiklerim.