Gül ve Şemsi Şiiri - Mükerrem Kalkan

GÜL VE ŞEMSİ
Esrarengiz hayatın mai düşleri,
Beni sevdaya salar gülüşleri.
Zaman tünelinin umut yolcusu,
Sen misin gonca güllerin sonuncusu?
Yanar yüreğim yanar,inkisarını duydukça,
Bitmez, bu çile ve ıstırap durmadıkça.
Seninle doğuyor ruhu hayatın,
Nur-u envâra yükseliyor sanatın.
Güller ve karanfil senin eserin,
Müphem bir gölgeyi anımsatır hecelerin.
Sensin,karanlık gecenin sabahı,
Duyulur mu bir an bile bir ahı.
Mermerleri delecek yüreğinin ateşi,
Haykıracak maveraya bir dem güneşi.
Dudaklar çatlıyor susuz çöllerde,
Sen âb-ı hayatsın bütün gönüllerde.
Yanağında eşsiz benleri olan bir gülsün,
İlelebet ve daima yüzün gülsün.
Zamana meydan okuyacak ölmez bir esersin,
Bir rüzgar gibi gönülden gönüle esersin.

MÜKERREM KALKAN