Gül Ve Nur Yüzlü Bir Cennet ‘MEVA’ (MEVA-1)

Bir gece ansızın;
Yine sekarat-ı mevtte gözlerimi açtım …
Sorular alışıla gelmiş değildi,
Ve hiçbir şeyde aynı değildi.
Bir sorgu meleği yoktu örneğin.
Sade bir melek vardı,
Bir cennet bahçesi de onda saklı.
Koşuyorum soluksuz,
Her çıkışında O karşıma,
Ben koştukça uzaklaşıyordu bana.
Ve İblis dikiliyordu aramıza;
Sualleri de İblis soruyordu,
Binlerce vaatler, cennet bahçeleri,
Fridevs’i karşılıksız veriyordu…
Ben halen koşuyordum aralıksız;
İbrahim misali taşlarken İblis’i,
Kavuşmak için tek bir cennet bahçesine,
O kaçtıkça ben düşerken ateşine …
Ey İblis! çekil yolumdan,
Yıkıl git karşımdan,
Verdiklerin olsa da cennet-ülhan dan,
Ne fark eder Ey İblis! .
Ben yüce aşık,
Sense şeytan!
Fridevs’ler, nehirler senin olsun,
Arkanda duran ‘MEVA’ yı verebiliyor musun?
Bana bir ‘MEVA’,
Bir de içinde ki gül gerek…
Uzat ellerini 'MEVA' artık yeter,
Sana yaklaşıyorum derken,
Anızın gidişlerin yeter,
Sende bir Cennet’sin sığınılacak yer.
Gül cemalini mahrum eyleme
Adın gibi, yüzün gibidir içinde,
Kabul eyle beni ‘MEVA’!
Ateşinden, İblisinden,
Kurtar beni, şu rezillikten.
Kaçma artık uzat ellerini ‘Meva’!
Beni böyle bırakma, bırakma! ...