Gül ve Lâle Şiiri - Hatem Çetinkaya

Gül konuşur bir ah ile,
Lâle susar derin bir hâl ile.
Aşkın dili vardır ama kelamsız,
Mecnun bilir, Leyla bilmez hâl ile.

Geceye mühür vurur hasret,
Gönül düşer mestane bir şevke.
Gül açar aşkın bahçesinde,
Lâle yanar bir Mevlevî vecdinde.

Mecnun yürür çölün izinde,
Leyla kaybolur kader çizgisinde.
Gül güler, lâle eğilir mahzun,
Aşk ateştir, kül olur izinde.

Derviş misali seyrana dalar,
Gül vuslattır, lâle hasret.
Mecnun yanar, Leyla bekler,
Aşk bir nefes, bir ah elbette.