dil
yağarken kırbaçlar
çoksesli ırmak,
güneş bilir de güneşliğini
iç’e açar
doğurganlığa düşer kül
sarışın renkler
unutulur Likurga ülkesinde
siyah
kıskanç bir gardiyan
ayaz göçüdür kırmızı
alevden dile örste soğuyan
hangi ocağın isine değse
çöker avurtları harfle sevişenin
tamama ermek içindir yokuşlar
umut ışıkta tutuşan
ve doruğun kuyudan farkı
bir uçurum kadar
kül
güle böyle ah!
gül, küle kaçar
(26 Şubat 2008)
(KIYI Dergisi, Sayı 203, 2008)
('ZERENZE-Likurga Susları', Hayal Yay. Haziran 2009, Sayfa 50)
Kayıt Tarihi : 26.2.2008 10:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kutlarım muahabbetle
TÜM YORUMLAR (1)