Baharın pembeliğinde
Aşkın kokusuna kapıldı
kadifeden bir gül...
Hanımeli kıskandırırcasına sardı gülü,
Sarmaş dolaş...
Dile geldi,
Dillendi hanımeli,
Yarım bir besteyi tamamlar gibi fısıldadı:
"Benimsin..."
Gül utandı,
Günden güne aşka kızarıp
kırmızı sevdaya hapsoldu.
Dikeninden sıyrılır gibi fısıldadı:
"Seninim..."
Gül ve hanımelinin öz/ünde
destansı bir aşk vardı...
Hüzn-ü Sevgi
Hüznü SevgiKayıt Tarihi : 28.4.2018 11:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!