Gül Ve Bülbül Şiiri - Hidayet Abacıoğlu

Bahçesinde dedemin sevdiği bir gül varmış,
Ebruli renkleriyle gonca gonca açarmış.
Gören hayran olurmuş, kıskananlar da varmış,
Gece dalında bülbül, dem çekerek ağlarmış,
Şahini lânetleyen içli nağmeleriyle.

Hased bir el gizlice, gülü kırıp koparmış,
Ebruli dallarında gonca gül bırakmamış.
Yer kalmamış bülbüle, kuru dalına konmuş,
Gülün kuru dikeni ayağını incitmiş,
Kan rengi ayaüğıyla, bülbül uçup ayrılmış.