Gül ve Bülbül Şiiri - Sabri Özcan

Dedim bülbül ne çok düşmanın var
Dedi hazan vurmasın yeter
Dedim bülbül hazan neyine gerek
Dedi gerekmez gül yaprağına hazan

Dedim bülbül ne güzel dostların var
Dedi dost gerekmez bana yalnızlık yeter
Dedim yalnızlık derttir sevene
Dedi gülün hayali mest eyler beni

Dedim bülbül ne bitmez dertlerin var
Dedi bin olsa binbir daha isterim
Dedim aklı olan dert talep etmez
Dedi akledemem aşk bana yeter

Dedim aşka haram diyor mollalar
Dedi düsturu olmayanın aşkı haramdır
Dedim nasıl olur kimine helal kimine haram
Dedi kiminde gül açar kiminde diken

Dedim bülbül ne güzel avazın var
Dedi avaz benim değil susmak isterim
Dedim peki nedir bu ah ile figan
Dedi gül yanar kalbimin ateşinden korkarım

Dedim bülbül ne güzel sözlerin var
Dedi söz neye yarar sus neye yarar
Dedim hepsi ayrı bir işe yarar
Dedi gülü tasvir edemez dil cana zarar

Dedim bülbül gülü sana verseler
Dedi hayalim almaz nasıl eyleseler
Dedim gül değil mi n’ola verseler
Dedi yer gök arşa kadar güldür gül