Gül ve Bülbül Şiiri - Sinan Oğuzhan

GÜL VE BÜLBÜL

Nice çiçekler gördüm balsız
Nice çiçekler gördüm özsüz
Nuru gördüm bir narin gelincik
Özü de balı da kendi içinde hicran

Bülbül ağlar, gül nur keyfinde
Bülbül yanar gül nar seherinde
Bir akşam bülbül uçar âlemden
Gülde yalnız kalır kara âleminde

Yaradan çift yaratır yarattığını
Bülbülü eder bir güle sevdalı
Nazan Gül koklatmaz tenini
Bülbül de verir nuruna canını

Bir göz süzer gül, seherden alımlı
Geceleri görmez narı, yanar Bülbül
Gülün hoşuna gider verdiği ezalar
Bülbül gül ezasına sefa diye dayanır

Eller ellerine dokunmak ister
Cana canına yaslanmak ister
Her akşam gül aldırmaz kapanır
Bülbül sehere dek bir umut katlanır

Halimi sorarlar, ne olacak ki gül
Ben zaten küllerin dergâhındayım
Tanrı narı yalnız koymuş gülsüz
Karagülümü bulmak için sıladayım

Bir bakışın bin yiğidi derbeder eder
Bir bakışın bir bülbülü hicran eder
Nara bu gece gel deseydin eğer
Yüreğim dinlemez, dağları düz eder

Yüzüm süreyim sinen üstüne
Başımı koyayım yüreğin üstüne
İstesem, vermezlerse seni bana
Kellemi vereyim cellât eline

Sen inanmazsan nar sevdaya
Kim inansın nurdan nazına
Sevda dediğin tanrının ilmi
Hasreti yazmış ak alnıma

Ben nehirlerin daraldığı yerdeyim
Ben zamanın tükendiği yerdeyim
Ben nurunun aktığı yerdeyim
Ben arama senin yüreğindeyim

27.08.2008 21.47
Kıbrıs gemikonağı