Gül ve ay Şiiri - Erdem Paksoy

Gül ve ay...

Senin seçtiğin fon müziği ile dinleniyorum.
Bu şiiri seninle yazıyorum, sanki çalan sensin diye.
Nasılda vuruyorsun ruhuma, tuşlara dokundukça,
Sen çalıyorsun, ben dinliyorum.
Beyaz bir elbisede üzerinden süzülüyor
Sarayında hapsedilmiş prenses gibisin Gül ve ay...

Ve ben omuzumu kapıya yaslamış, ellerimi kavuşturmuşum.
Seni dinliyorum.
Yarım ay gibi yüzünü yarım görüyorum
İçim bürkülüyor...
Yüzündeki yalnızlığın derinliği, kapalı gözlerin...
Duygularını mahzenlerinde tutuşun gibi.
Kipriklerindeki nemlenme
Işık vurdukça kırılıyor gözlerinde
Hüzün yağdırıyor o halin yüreğime
Göğsümde tandır kaynar gibi ateş
Yüzündeki yalnızlık ayna oluyor yüzüme
Gül ve ay...
Şimdi ay ışığında sarılmak istediğim gibisin...