Gül ve aşk Şiiri - Hatice Nayır

Sarı bir güldün sen...
Aşk'a durduğun gün görmüştüm bahçeni...
Dudağında söyleyemediğin
Yüreğinde bitiremediğin her şey
Üzerine yığılmıştı sanki...
"Hüzün yağıyor gözlerinden...
Derdin ne? " diye sormuştum da,
Susmuştun ya hani...
Oysa tanırdın sen beni
Öteden beri güllerle konuşurdum yani...

Durmuştun bir an,
Çözülmüştü dilin sonra...
"Aşk yoksa, ben de kalmam.
Hayatıma anlam katamıyorsam
Katlanamıyorsam aşk'ın varlığına
İki cihan bir araya da gelse
Hüzün ayrılmaz üzerimden."
Tekrar bakmıştım gözlerine
Yüreğin sessiz,
Yüreğin ıssızdı.
Kimsesiz bir aşk'ın kollarında
Can vermeye bile hazırdı.

"Toparla kendini
Ve dön ruhuna..." demiştim sana...
"Yüreğindeki,
Ruhundaki aşk büyüdükçe
Sığmadıkça yere göğe
Güzelleşir bahçen...
Sustur aklını
Bırak kendini zamana..."

Susmuştun
Ve sonra
aşk olup
akmıştın zamana...