Gül Üzgün Şiiri - Saffet Çakır

Bir türlü sevmedi bu toprak bizi
Mevsim hasta, bülbül hasta, gül üzgün
Hazan vurdu, kaldı ahım da izi
Kelam hasta, cümle hasta, dil üzgün.

Eser bad-ı saba, yanar çerağ'ı
Nereye dokunsam örümcek ağı
Yaz mevsimi neden tutar kırağı?
Ağaç hasta, çiçek hasta, dal üzgün.

Mavinin rengiyle yundum yıkandım
Yâr seni her demde ah ile andım
İçmedim çayımı, aşkınla yandım
Bardak hasta, tabak hasta, el üzgün.

Ah etsem de gül sızlanır arada
Şimdi bir avuç tuz kanlı yarada
Dediler ki kaldı O Ankara da
Dağlar hasta, toprak hasta, yol üzgün.