*gül üzgün* Şiiri - Saffet Çakır

Hangi taşa yasladım ki başımı?
Şimdi uzaklarda gül üzgün üzgün
Kadir-i Mevla’ya saldım işimi
Dualar askıda, kul üzgün üzgün.

Bir rüzgâr vurur da alır savurur
Bir ateş düşer de sessiz kavurur
Yürekten süzülen lisana vurur
Kelimeler titrer, dil üzgün üzgün.

Yağmursuz gecede gönül ıslanır
Bülbüle dokunsan gül der, seslenir
Gönül sevdiğiyle ancak uslanır
Vuslata çıkmayan yol üzgün üzgün.

Mecnun ki pirimdir gönül üstadım
Sevda ki dilimde, en acı tadım
Yürürüm yolunda hep adım adım
Umutlar kavruldu, çöl üzgün üzgün.

Sessiz bir çığlık bu kalmaz kararım
En gizli yaramı kendim sararım
Mevsimler içinde mevsim ararım
Ahımda vaveyla, bil üzgün üzgün.

Zaman mı dediler, hani durdum da
Bir garip mahkumum gönül yurdumda
Vuslata nadide hayal kurdumda
Güneşi görmeyen yıl üzgün üzgün.

Korkarım kırılır, tuttuğum bu dal
Sensiz zehir olur, verseler de bal
Belli ki sevdiğim kavuşmak hayal
Şimdi göz yaşını sil üzgün üzgün.