Gül Üzdü Beni Şiiri - Suat Çiçek

Gönül bahçesinde ötmek istedim
Açmadı goncalar gül üzdü beni
Sonsuzluk aşkıyla medet diledim
İfade etmede dil üzdü beni

Sabır ilacını azimle ezdim
Umutlar taşıyıp diyarlar gezdim
Ebedi sevdaya besteler dizdim
Çalmadı nağmeyi tel üzdü beni

Sevgi ikliminde esen yel oldum
Dostluğa, şefkate akan sel oldum
Nefreti, gıybeti iten el oldum
Anlamadı canlar kul üzdü beni

Dilekçem O’nadır kullara değil
Sitemim canlara ellere değil
Hakikati diyen dillere değil
Görüp de sus olan hal üzdü beni