Gül'ün Solduğu Yerde Şiiri - Avni Temiz

Şu batan güneş bile, sevdayı anlatıyor,
Kötülük olmaz gülüm, aşkın olduğu yerde.
Sol yanım senden yana, senin için atıyor;
-Sensizliğe mahkumum, gül’ün solduğu yerde,
-Her ömür çekip gider, vaktin dolduğu yerde.

Akşamdan batan güneş, yeniden doğar elbet,
Büyük sanma dünyayı, bir göze sığar elbet,
Sevgiyle atan kalbe, çile de yağar elbet;
-Sensizliğe mahkumum, gül’ün solduğu yerde,
-Her ömür çekip gider, vaktin dolduğu yerde.

Dereler çağlıyorsa, onu coşturan seldir,
Azimle her kayadan, parça koparan yeldir,
Dünyanın en tatlısı ve acısı da dildir;
-Sensizliğe mahkumum, gül’ün solduğu yerde,
-Her ömür çekip gider, vaktin dolduğu yerde.

Gönül dalgalandıkça, gelir yüreğe vurur,
Gözlerine bakınca, dilim damağım kurur,
Güneş batsın ay doğsun, aşkın kalbimde durur;
-Sensizliğe mahkumum, gül’ün solduğu yerde,
-Her ömür çekip gider, vaktin dolduğu yerde.

08.01.2015