Akıp giden düşünceler yaşamın ayrıntısında bütünlenmektir.
Düşüncelerinizin sizi ulaştırdığı yerde duyuşta varoluştadır insan.
Ve bazen izlersiniz düşüncenizi, düşünce bir yaşamı resmeder.
Kendinizi bulduğunuz yer, varlığınızdan öte düşüncenin sizi varlıkla buluşturduğu yerdir.
Soyunursun varlığından, içinde ki yokluk bütünler tüm varını yoğunu üzerinden.
Tıpkı yokluktan varolur gibi varlığın, sessiz bir dokunuştur kendine.
Bir güle dokunur gibi incittik önce kendimizi,içinden güzel düşünceyi duyabilmek için.
Güzellikler hissedilir de içinde bir kış, bir acı belirmezmiydi yine de Gül'ümsemenin?
Buyüzden yürekten gülümsemek;
En gerçek varoluştu yaşarken sessizce..
Kayıt Tarihi : 3.8.2012 03:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuba Gürdere](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/08/03/gul-umseme.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!