Gül-ü Bülbül Şiiri - Savaş Barha

Sol yanım
dağlanmış gibi sızlıyor.

Kıyama geçmiş acılar
isyan edercesine şahlanmış.

Faili meçhul kederler
ha bire boynumu büküyor.

Kaybolmuş çocuk gibi
korkuyorum, tedirginim.

Ne kadar diretsemde
yakamozlaşmıyor yıldızlar.

Ne yapsam da
sensiz günler anlamlaşmıyor.

Her cümleyi sana yoruyor,
her sözü sana getiriyorum.

Bir söğüdün en üstündeki
titrek yaprak kadar yalnızım.

Ne kadar savrulsam da
düşmedim, dalımda yaşıyorum.

Göçmen kuşlarının sohbetinden,
her an efilce esip, geçen rüzgârdan
ve anılardan başka bir dostum kalmadı.

Topraktan biten gül gibi,
güle âşık bülbül gibi sevdalıyız.

Sen ki gül,
ben ki bülbül,
biz ki kavuşamayan,
birbirinden ırayan sevenler
adı değişen ölümün yaşayanlarıyız.