Gül-ü Bülbül Şiiri - Sertan Demir

Gül dalında feryad eden ağlayan bir bülbül var
Kim bilir koca yüreğinde aşık kaç narı gül var
Dedim bülbül yeter zarın yürek dayanmaz artık
Figan ettin paylandın n’olur sen de bir gülüver

Ben gülemem hep ağlarım derdim yüce dağlardan
Hastayım tabip kar etmez sayılamam sağlardan
Dermanı yardadır derdimin merhem sürmez yarama
Yakar ciğerim yarası farkı yok çerağlardan

Belli yolun uzak düşmüş sevdiğin gonca gülden
Felek gül dememiş sana bağlar farksız bir çölden
Namurat oldun derde girdin aşkın düştü dillere
Silmedin göz yaşını saklamadın yad elden

Ben bülbülüm ağlarım işim güle sitemdir
Vefasız yare düştüm gönlüm kara matemdir
Bildim sen de dertlisin derdin sığmaz içine
Her gecenin sonu mutlak unutma ki ser tandır