Gül tenine dokunmak Şiiri - Halis Aydın

Gül tenine dokunmak
Dalını kırmadan ama
Gül tenine dokunmak
Çocuksu bir içtenlik
Şahlanmış bir at misali bendine sığmayan bir hırsla
Dokunmak diyorum şafakları andıran pembemsi yanaklarına
Usulca ve içten
Yağmur altında sen herzamanki o yeşil kazağınla gelsen
gülüşlerin ıslak olsa dokunuşun ıslak
Dokunmak ellerine utangaçlığımla ve yüreğimi devrederek
anne şefkatinde
ve yılların izlerini taşıyan günden güzel ellerine
Tavında dövülmüş bir çelik gibi güzelliğinle
Herzamanki gibi yüzün asi ve gergin
Gökkuşağının renginden alan bakışlarınla
Umut kırmızısı parlak ve umutluca
Bakışlarımı bakışlarına değdirebilsem
Gökyüzünü andıran yüzünü izleyebilsem
Geçmişe dönüp
Çocukluğumdaki Çember çevirebilmenin mutluluğunu yaşayabilsem
Islak yanaklarını silebilsem herzamanki merhametimle
Yarınlara umut taşıyan
İsterdim günden de güzel insan
ah isterdim
Yüreğimde bir gömü gibi duran
Ve keşfedilmemiş anlaşılamamış sevda çığlıklarımı
Haykırabilmeyi yüzüne
Sen bir deniz olsaydın
Bense yatağına sığmayan bir nehir
Sana doğru akabilseydim
Yüreğine taşıyabilseydim umutlarımı
Taş,toprak,çakıl kum misali birbir yetiştirebilseydim sana
Dokunabilseydim herbir damlana
Sen güneş olsaydın
Ben dünya
Küresel ısınmalar olsaydı içimde
Islak gülüşlerin
Isıtsaydı içimi
Hasret kuraklık olsaydı
utansaydı kendinden
Hasret yokluk olsaydı
Kıt olsaydı
Gül tenine dokunmak
Acımasız hasretinden sıyrılmak
Sana ulaşmak
Gül tenine dokunmak
Anlıyormusun