Gül Soldu Bülbül Yasta

Yel esti gül koptu, gül kan kızıldır
Şu karanlık bozkırda yaşam durmuş
Dal kırık, gül süzülmüş, toprak dertli
Can, gül dalın kucağında kurumuş

Feryat eden bülbüle hüzün kalmış
Gönül, kırılan dalda gül inliyor
Oy gül kopmuş yaprağından, dalından
Bülbülden ah, al gülden can çıkıyor

Al gül yelde, karda, ayazda kaldı
Göğsü daralmış yüreği kanıyor
Melül, melül bakma, sakin halime
Valah-billah güle içim yanıyor

Şu fırtına dinmek nedir bilmiyor
Al gül düştü toprağın yamacına
Dal kırık, al gül soldu bülbül yasta
Ötme bülbül, dayanamam acına

Bir ayaz vurdu akşamdan geceden
Yel esti, yağmur yağdı dal kırıldı
Gönül, şafak ile sabah arası
Ah ile, al gül bülbülden ayrıldı

Mehmet Çobanoğlu
08.09.2021
İstanbul