Gül seyrinde aşkla Şiiri - Sinan Bayram

Kaç bahar vurgun etti bizi gül seyrine aşkla
Nerde yitirdik gönül hanemizin goncasını
Söyleme biliyorum bu cehennemin cennetle imtihanı
Şimdi sadakat zamanı hidayete erişebilmek için
Gül gülistan olunca yanmalar aşk var oldu
Mahşere kadar gönlün yare muhabbeti var
Yolumdaki cefa dikenleri eğilip bükülüyor yar
Gönül yuvamda bir özlem birikiyor sen diye
Gönül denizimde gürül gürül aşk vuruyor kıyılarıma
Gönül toprağıma sinmiş gül kokusu
Aşk bir meçhule vurmakta aynalar suskun adeta
Gönül denizindeki inciler seni anımsatıyor sevgili
Ey sevgili yağmur damlası hasretle yağsın
Bir aşk ki kavuşma anı mahşere kalsın
Gökyüzü solmuş gül goncasıyla mahcup
Kara toprak hüznünü anlatır karanlığa
Kelepçeler özgürlük adına tutsak zindanlara
Gül seyri kalmış yaşamak adına anılarda
Sen kalmışsın solmayan gönlümün baharında
Sen varsın sevgili vurgun olan sol yanımda
Ve ben seni hiç yitirmedim asla sevgili
Hep vurgun kaldım sana bir gül seyrinde gibi aşkla
Sen benim uzandığım gökyüzü gibisin
Özgürlüğüm tutsaklığım da saklı
Yüreğim gözlerinde rehin kaldı sevgili
Ben hep bir cehennem uslanmaz gibiyim
Sen hep bir cennet uslandırır gibisin
Ne benim yanmam eksik olur böyle
Ne senin yakman geri kalır
Ben prangalarla nice zindanları uslandırdım
Lakin prangalara vuruldum da hiç uslanmadım
Aşk ateşiyle aşık yanar yürek zindan olur
Ama duygular vurgun etse de yürekleri
Aşk ateşiyle yanan gönüllere uslanmak yoktur
Öyle bir aşk öyle bir ateş var ki
Yanan da hoştur yakan da sevgili
Yanan ben olayım yakan sen
Yine ben tutsakça uzanayım gökyüzüne
Kurumayan umut dallarında hayat vardır
Ve hayat aşkla ay geceden şafaklara döner
Gül seyrinde cefa yoktur sefa vardır
Ben hep senin seyrindeyim sevgili
Beni yakan ateşte cefa yok sefa var
Çünkü her daim gönlümüzde aşk vardır