Gül Sevgiler Veririm.

Ne olur üzülme sevdiğim,
bak, ben hiç üzülüyor muyum?
Mutluluk bir kelebek misali,
yakalarsan, sende olursun.
Ben onları yakalayamam,
kıyamam da, acırım,
içim sızlar.
Ben onları hep kendime benzetirim,
onlar, bir gün yaşarlar,
ve sonra ölürler,
ama ben her gece,
her gün ölüyordum.

Ama şimdi mutluluğu yakaladım,
bak, bak avucuma,
sımsıcak sevgi dolu.
Gül sevgileri doldurdum içine.
Her canım sıkıldığında,
yalnızlığıma üzüldüğümde,
Sensizlikte ki mutsuz anım da,
avucumdaki gül sevgileri koklarım,
onlar bana, sevgiyi,
mutluluğu,
onlar bana haya ta,
var olana güzel bakmayı,
hatırlatıyor...

Ne oldu?
Göremedin mi?
Tabi göremezsin! ..
Sen yüreğinden sevmemiş,
gül sevgiyi beslememişsin ki! ..
Tabi ki göremezsin! ..

Ben her sabah kalkınca,
geceden öldüğümü hatırlar,
ve yeni güne doğmanın,
mutluluğu ile sevinirim.
İşte o yüzden,
işte o yüzdendir ki,
ben her gün avucumda ki gül sevgileri koklarım.
Ve kokladıkça sevinir,
sevdiklerime daha güzel bakarım.
İşte o yüzdendir ki,
avuçlarımı hep sımsıcak tutar,
isteyene gül sevgiler veririm.

MAD.: 30,08,2005 - 01,27