Gül Sevdası Şiiri - Kamil Tunç

Bakma öyle işte, anlamsızca duygular içindeyim
Anlat deme iste, anlamadan nasıl anlatmayı deneyim
Dün bugündüm, bu gün geçen seneyim
Güçlü görünüyorum değil mi oradan
Hadi gücümü kullanayım da neresinden tutup, nasıl yeneyim

Belli hareketlerinden sen de seviyorsun zaten saklamıyorsun da
Bende seviyorum seni deli gibi, tutsaksızca, kuralsızca
Ama olmuyor işte durdurulan var, engeller var
Gizlemek sevgimi, paylaşamamak gönül rahatlığıyla…
Pişmanlıklar var, olmuşluklar var, söylenenler var…

Yazdığım şiirde bile bahsedemiyorum işte susturulan var
Yani ben varım işte durdurulan, susturulan…
Hayat durdurabilir, yalnızca o susturabilir beni
Maalesef boynumu eğen var, gülümü deren var
Bir gül sevdası işte bu; sevdikçe, dokundukça kanatan…

Benim bahçem sadedir olmaz öyle her çiçek
Her göze güzel geleni gönül bahçeme mi dikecek?
Otlar arasında çok görünseler de, gönül bu gözle illa seni seçecek
Gülümü göremiyorum, bakma öyle gülüm gülümseyemiyorum
Ulan seviyorum işte ama söylemiyorum…
Sevgide diken var, bir gül sevdası bu sevdikçe batan var…

İsyan edesim geliyor artık seviyorken, seviliyorken sevgisiz niye
Bedenin, kalbin bu kadar yaklaşmak istiyorken kaçmak niye
Aciz değilim, yanlış hiç değilim, suçlu değilim bu kadar sevdim diye
Uzak dur durmak istiyorsan, sevme sevmek istemiyorsan
Sevilen var, istenilen var, sevilen benim ey beni seven yar
Ya çek ipimi bırak gideyim tutsaklığından ya da hep boynumu sar
Karışıyor duygularım birbirine ben neyinim, ne değilim
Ya bende aciz bir kulum beşerim, şaşarım, aldanırım…
İsyanım sana değil gülüm, bir iste gülü sever dikene de katlanırım…