Gül Seren Şiiri - Osman Bulut

Etrafa misk gibi kokular saçar,
Dillerine hiç durmadan gül seren.
Her gelip geçende muhabbet biçer,
Yollarına hiç durmadan gül seren.

Cahilin semtine varmasın yolun,
Daima alimin yanında bulun.
Başaramaz sevgiden mahrum kulun,
Çöllerine hiç durmadan gül seren.

Yormasın kalbini fuzuli şeyler,
Şikayetçin olur seneler aylar.
Ömür ağacını bir tuba eyler,
Dallarına hiç durmadan gül seren.

Sevda kuşu gelir, kalbine konar,
Mest olur bu hale yüreğin, yanar.
Yüce hasretine teselli sunar,
Tellerine hiç durmadan gül seren.

Taş olanlar; selden sele dolaşır,
İnci olan; elden ele dolaşır.
Mektup olur ilden ile dolaşır,
Pullarına hiç durmadan gül seren.

Uğursuz etrafa velvele salar,
Öğrenir üç beş söz diline dolar,
Cennet gibi mutlu bir dünya diler,
Fallarına hiç durmadan gül seren.

Seven kul yüzünü yare çevirir,
O var iken kime, nere çevirir?
Yanık kalbi kızıl kora çevirir,
Küllerine hiç durmadan gül seren.
25.01.2002 Esenköy