Gül Seren Şiiri - Yüsra Nur Yazıcı

Dedim;
Anam
Bir ah kervanı geçer gözlerinden
Leylim ninnilerinin yamacına yaslanmış

Dedi;
Balam
Kervanlar göçeli hayli ezgiler uslanmış

Dedim;
Işgın merhemi dudağın dilin
Öpsen bir dirhem
Yaraların geçermiş

Dedi;
Şifa balam için
Öze faydası harammış

Dedim;
"Gül'seren" sesin dokunur
Gül'ün nağmende can bulur
Ses versen sinene
Ruhun kıyama durur

Sus...
Balam sus
Anan sukutunda kendini bulur
Ses dediğin emanet
El kapısında kısılır

Bilmem kaç ömrünü emdim
Teninden kaç mintan giyindim
Ah kuzum
Söz mü bu dediğin
Kefen biçilsem de
Evlat benim son nefesim

Sen vicdanımın tertemiz aynası
Sütün namusla karılmış
Kirpiğin cennet yaylası

Dedi;
Hüda serdi ise cennetini
Hatrınadır iki gözümün balası

Nuruna kurban olduğum
Çizgilerin aşkın elası
Ilgıt ılgıt toprak tenin
Uzat bâde-i ömründen
Nasırlarından dirileyim...