GüL ŞEN BAĞI Şiiri - Binali Kılıç

İkindide girdim bağa, hâr'ı gül şende gördüm
Ayağım attım konağa yari gül şende gördüm
İki kere çağırdılar almadım muradımı
Bülbüller figana düştü zarı gül şende gördüm

Maddemi hesap etmedim, kora düştüm haşlandım
Ham demir dim, arıtıl dım, eğitildim iş lendim
Altmış dakika içinde, altmış sene yaşlandım
Kemalete vuslat oldum, âr'ı gül şende gördüm

Hararete dayanmadı, eridi bezelerim
Kayadan filiz yeşerdi, su verdi gözelerim
Tutuldum bir fırtınaya titredi azalarım
İlkbaharda kışa düştüm, karı gül şende gördüm

Girdim mana bahçesine, dere tepe atlarım
Silindi madde babından kalan saltanatlarım
Sanki yuvada yetiştim açıldı kanatlarım
Semaveti seyran ettim, yeri gül şende gürdüm

Bir yarışa dahil oldum, yetişmez ışık hızı
Tefekkürle nazar ettim, gördüm ay ı, yıldızı
Elimi göğsüme attım, sol yanımda bir sızı
Yokluk aleminden geldim, varı gül şende gördüm

Binali'yim, Nadan oldum, akıl almaz sözlerim
Âşık oldum bir güzele maşukumu özlerim
Güneş battı, şavkı vurdu, görmez oldu gözlerim
Nur Muhammed (s.a.s.) Nur Mustafa, nuru gül şende gördüm