Gül şehrim II Şiiri - Hasibe Atış

Ben geldim yüce dağlar,,
Simsiyah düşünceler
Kara zındanlar,
Şehrimin en kuytu köşeleri,
Köhne masalar,
Kırık sandalyem,
Dertli kalemim,
Güllerini dalında bıraktığım gül şehrim,
Ben geldim.
Dertlerimi bıraktığım yerden taşımaya,
Sevinçlerimi bıraktığım yerden paylaşmaya,
Gerekirse uğrunda can vermeye,
Saçım süpürge etmeye,
Ben geldim.
Beyaz atlı prenslerin nrede,
Cilveli kızların hani,
Kuş tüyü yatakların,yastıkların nerede..
Neden boynu bükük gençlerin.
Titreyen çocuklar,
Ağlayan analar,
Terkedilen yaşlılar.
Beni ağlatmagül şehrim,
Beni ağlatma..!
Şunu bil ki;
Mecalim kalmamış ağlamaya,
Gücüm kalmamış.!
Dertli kervanlardan geldim ben,
Yıkık gönüllerin can otağından,
Kimsesiz yavruların yuvasından,.!
Gözyaşlarını gözbebeklerin de bıraktım bir çocuğun..!
Öksüzler diyarından geldim ben..
Hıçkırıklar aha şurda,,!
Düğüm,düğüm boğazımda.!
Beni ağlatma Gül şehrim,
Yüreğim paramparça..
Kan damlar ciğerimden,
Gözlerimden,dilimden,kan damlıyor gül şehrim.
Beni ağlatma..!
Zaten herşey ağlıyor.
Anılar ağlıyor,
Tarih ağlıyor,
Ecdat; ağlıyor Gül şehrim.!
Yasaklı gönlüme sevda düşmesin bir daha,,
Ayrılıkların meskeni olan gönlüme,
Kimse girmesin bir daha.
Senden ayrılmak yok gül şehrim,
Terketmek yok,gitmek yok bir daha..!
Olur ya; belki bir gün ölüm sevdalanır bana,
Ben beklerim.
Nerde olursam olayım beklerim.
Ölüm aşktır,ölüm güldür,ölüm sevdalıdır bana..
Zaten ölüm sevdalı değilmidir bütün dünyaya...!