Gül Şafağı Şiiri - İhsan Kurt

Güldür ki gözlere açar
Sezdiğinde ürkek bakışları seferinde
Baharın albenisi hüznün menevşesine yerleşir
Yaşanmamış yıllar hazanıdır baharın
Gönlün kuytu yerlerinde
Talanlardan kalan gül ezikliği depreşir
Viran olmaya direnmiş gül bağında
Bahar şafağı çiçeklerinde yitiklik
Boğacak bir gül şafağında

Açamayan çiçekler geciken cemreleri garipser
Sevgisiz ellerde gül dikene döner
Gül yaşmağını açmaz boynu bükük
Baharın hayallerinde sarı çiğdem ser
Teslimiyeti erteleyen ürkek çiçekler
Kan rengi şebnem kırık dökük
Küskün bahar yeşiline bütün renkler
Ağacak bir gül şafağında

Bir kutlu seherin müjdesinde
Gülşafağı telaşında güldü çiçekler
Kokularını yitiren bahar cemresinde
Yazından baç alınan erguvanlar sesinde
Açtı gülün yaşmağını tekbirler
Bir kere daha anlaşıldı ki
Sevdasız gül dikene döner
Yağacak bir gül şafağında

Sevda varsa güldür baharda hazan
Erguvan yangını çiçek yağmurlarında
Güldür titreyen ve üşüyen
Gönlümün gül kurusu akşamlarında
Tekmil hizaya geçti bütün çiçekler
Sökün etti mahcup duyguları baharın
Gün yüzlü şiirin sultanını bekleyecekler
Doğacak bir gül şafağında