Gül Rüyası Şiiri - Levent Kayahan

Yük olduk yorgun yılların sırtında
Bir ateşten gömlekti taşıdığımız
Ve o sönük yıldızların altında
Bir gülün rüyasıydı yaşadığımız

Yaralı hayallere umut bağladık
Gündüzü geceden zamansız çaldık
Yalnızken azaldık beraberken çoğaldık
Bir gülün rüyasıydı yaşadığımız

Belki, de mutluluk uğrardı bize
Gelir bir hal hatır sorardı bize
Ayrıldık şu dünya karardı bize
Bir gülün rüyasıydı yaşadığımız

Bu aşk ömrümüze bir ödül değildi
Bizdeki duygusuz duygusuz gönül değildi
Begonya manolya sümbül değildi
Bir gülün rüyasıydı yaşadığımız

Bizde zor yoktu imkansızı direttik
Aşk doğru koşarken mısraları terlettik
Önce dünü bugünü sonra yarını terkettik
Bir gülün rüyasıydı yaşadığımız

Ömrümüze kıskançlık tohumu ekerler
Yolumuz taş koyarlar diken dökerler
Belkide inanmazlar dudak bükerler
Bir gülün rüyasıydı yaşadığımız

Sevda solda öten kuş sanılsada
Geçizci bir heves düş sanısada
Bazen çile bazen hoş sanılsada
Bir gülün rüyasıydı yaşadığımız

Hasret darbesiyle kahırlanmıştık
Biz yarım kaldıkça tamamlanmıştık
Bir bülbülün yuvasında ağırlanmıştık
Bir gülün rüyasıydı yaşadığımız

Bu sevda aramakla bulanamazdı
Gerçekten sevmeyen taşıyamazdı
Buna bizden bir başkası inanamazdı
Bir gülün rüyasıydı yaşadığımız

Gönlümüzü eşsiz bir sevgiyle donattık
Herkese aşk dünyamızın kapısını kapattık
İkimiz ruhumuzda bir mucize yarattık
Bir gülün rüyasıydı yaşadığımız