Gül Renginde Ağıt Şiiri - Yakup Icik

Cocuktum, bir arkadasim vardi.
Oynarken birileri alip gittiler arkadasimi.
Anlam verememistim
Bende peslerine takildim cocuk cocuk.
Vardim ki ne göreyim, el-alem ve bir cenaze.
Hüzünlü yüzler, yasli gözler ugurluyordu ANA,cigini...

Arkadasim sordu ürkek ve titrek,
Kimbilir ne duygularla, hisleri nasildi?
Dudaklarindan dökülen
'ANNE'
oldu...
O an herkes bu sözlere, caresizlige; umutsuzluga,
cocuga gül renginde agliyordu...

Sormayin gitsin; ilk gözyasimdi annem olmayan ANNE,ye...

Kim silecekti; agitlari dindirecek hüznün kollarinda teselli kim verecekti?
Hic unutamam bu olay icimi paraladi.
Her ANNE,yi her bir kadini unutmam mümkün mü?