Gül Rengi Acılar Şiiri - Hüseyin Başar

Bitkin ve yorgun sabahlarda geliyorum sana
Ellerimde gül rengi acılar
Güne bölüyorum hasretimi
Her ana bir sen düşüyorsun

Bitkinim, yorgunum diyorum sessizce haykırarak
Uzak cümlelerde düşlüyorum seni
Gitme, kal diyorum
Kim sever ki
Yüreği dünyaya ayraç olmuş bir çocuğu

Korkuyorum
Nereye damlasa gözyaşlarım
Ben çıkıyorum topraktan
Ellerime düşüyorum
Ellerim üşüyor sensizlikten

Daha zaman var
Kördüğüm atalım hayatın bağcıklarına
Düşmesin koşarken sevgimiz
Takvim sancılarında
Yüklemsiz cümle anlamsızlıklarında

Sen bilmezkende seviyordum ben seni
Bir çocuğun anne aşkı gibi
Ya da bir çiçeğin suya olan özlemi gibi
Hadi açtım alfabemi
Bekliyorum bitirmeni