Gül Reçeli Şiiri - Oğuzkan Bölükbaşı

Karşımda oturuyordun
Aniden sayfalar dolusu şiirlerin içine düştün kurtaramadım
Ahvali mi sen yazar gibisin satırlarda
Sen olduğun için yırtamıyorum kağıtları bir şeye benzemese de dizeler
Sen güzelsin güzelliğin yeter
Resim çizmek gibi oldu
Bir tutam renk saçlarından başlıyor topuklarına kadar
En çok dudaklarında oyalanıyorum
Dudaklarını çizecek boya bulamıyorum gül reçeli döküyorum yalıyorum
Kahretsin dilim damağıma yapışıyor
Beynim, yüreğim, midem kapışıyor ayıramıyorum

Üstüm başım sen
Rengarenk, yapış yapış
Hep böyle gülsen
Tablolar dolusu sergilerde müzayedeye çıkacağım
Hiçbirini satamayıp
Kendime alacağım

Bak durup dururken kemancılar geldi aklıma
Canımı tırmalayan sesler
İnce hastalıktan yatıyordu bütün aşıklar
Neydi yahu o aklımda tutamadığım şarkılar
İçimde nihavent, segah sancılar
İşte o akşamdı meyhane çıkışında seni elimden aldılar

Karşımda oturuyordun
Aniden sayfalar dolusu şiirlerin içine düştün kurtaramadım
İki ucundan tutup bir ucuz çakmakla yaktılar
Meyhane çıkışında
İçime oturmuştu halime ağlayan kemancılar
Para attım önlerindeki torbaya
Zamanım yoktu utanmaya
Utanmadım devam ettim
Seni kağıtlarda yakmaya
Tuallerde boyamaya

Hayatı değiştirmiyor sabırsızlıklar
Biliyorum ki “damla tamamlanınca damlar”