Gül Rahmi Şiiri - Yılmaz Yıldırım

İlk tanıdığımsın,
Telaffuz ettiğim ilk söz.
Hayata açtığım perdesin,
Sen varsın gülün gıptasında.

Senden başka herşey,sevgi zor,
Bir mum gibi vefa üşüyor,
Ve bir kor, yüreğime düşüyor,
Bırakma ellerimi bu hayat rotasında.

Sütüne yazılan şiiran,
Bir kös gibi yüreğime vuran,
Çekersen elini kalır günlerim hicran.
Beni unutma ömrün son noktasında.

Sen benim ilkokulumsun,
Hayat soluğu gülkokulumsun.
Duan yoldaşım, sen yolumsun.
Beni tut arzın yedi kıtasında.

'Ağlarsa bir anam ağlar' diye yazmış
Ama gerisi yalan da olsa ağlamazmış,
Bir de ney ağlarmış, yoksa eğer kamış.
Beni bir başıma koyma yol ortasında.

Kalsaydım dizlerinin dibinde,
Kirli kan gibi hep kalbinde
Saf kalsaydım edebinde
Beni uyut dizlerinin ustasında.

Anne burada gözler katil,yürek gazi,
Şehit düşen aşk mütevazi.
Anladım, en güzel siper ana dizi.
Beni kurtar bir balıkçı oltasında.

İki doğuş var,biri mezarda, diğeri rahminde.
Bebek kalmak gayedir her aminde,
Cennet ayağının altındaki kutlu tahminde.
Ayağınla gel, başım kalsa da celladın baltasında.

Gurup vakti Piyer Lotti, turuncu bir rıhtımda
Gül rahminde doğmadan yaşamak bahtımda
Bahtımda olsan anne, iki ömür tahtımda
Mektupgözlü anam, şehit düştüm aşkın Anafarta'sında.

İlk tanıdığımsın,
Telaffuz ettiğim ilk söz.
İlk okulumsun,
Gül kokulumsun.