Gül Pembe Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Seyyarenim Güneş’inden dolayı,
Aşk çiçeğin bende açar gül pembe,
Yok mu dersin bu sevdanın kolayı
Söyle aşkım, kaldım naçar gül pembe.

Şems-i aynım, nurum, hazan gülümsün,
Ufkumdaki esen sevda yelimsin.
Kalbimdeki akan coşkun selimsin,
Aşka oldum senle duçar gül pembe.

Gel gecemi ışıt, doğsun mehtabın,
Olur, Allah için bana sevabın,
Aşkın, dudağımda busenden abın,
Yüreğime sular saçar gül pembe.

Bir deliyim ama yalancı değil,
Gezgininim, sefil bir hancı değil,
Senin sevdan ölümdür, sancı değil,
Tut, garibin aşktan kaçar gül pembe.

Umudumu yitirmekti muradım,
Sensizlikte sefil idi hayatım,
Sakarya’msın, Kızılırmak, Fırat’ım,
Dudağından kim su içer gül pembe?

Sanmasan da, yüreğinde yangınım,
Ruhum ile ben ruhunda denginim,
Ne hainim, ne fakirim, zenginim,
Dinle, kalbin beni seçer gül pembe.

Gel, vuslata ulaşalım seninle,
Kabulümsün sinendeki beninle,
Asaletin, nezaketin, geninle
Açık bağrım, gir de yeşer gül pembe.

Şarabımsın, üç kadehte r/a/m neden,
Çaresi var, bu sendeki gam neden,
Tomurcuğun kurutan bu sam neden?
Bu da gelir, bu da geçer gül pembe.

12.Mayıs.2010 17.05