Gül olmuş Şiiri - Murat Ülkü

Actı.camını da baktım, bir gül anaya,
Yüzü gül olmuş, dili gül olmuş.
Özenmiş bezenmiş gül olmuş gelmiş dünya ya,
Teni gül açmış, sözü gül olmuş...

Gülüşüyle gül acar, hüzün ile solar,
Teni gül kokar, özü gül kokar,
Gönlünde gül sızar, teri gül akar,
Yüreği gül atar, ruhu gül satar....

Nere gül dikse, çalı biçiyor,
Ateşi aşk ile, güller yanıyor,
Kimi dalını kırıyor, kimi şurubunu içiyor,
Nefesi gül kokuyor, sesi gül olmuş...

Güle imrenir, her çiçek ve de çalılar,
Çiçeğe dursa da, türlü ağaçlar,
Güle benzemektir, emekler kısır amaclar
Çalı gül açar, diken gül açar...

Gül bülbüle asık, bülbül de güle,
Kıyıp da konamaz bülbül, gülün dalına,
Güle nağmeler dizer, sokulamaz yanına ,
Aklı gül olmuş, fikri gül olmuş...

Güle gülümseyip umut verenin,
Aşk ile kandırıp, hevesle gülü derenin,
Soldurarak gülü nefsi arşa değenin,
Riyası gül olmuş hilesi gül olmuş...

Kırılmış gül yüreği, askla saranın,
Eline batan dikenleri, hayra yoranın,
Gül ugruna, yüreğine bulaşan kanlı yaranın,
Derdi gül olmuş, dermanı gül olmuş...