Gül olmayınca Şiiri - Tuncay Akdeniz

Kurumuş ağaçta,meyve biter mi,
Gövdesinde yaprak,dal olmayınca.
Çalının dalında,bülbül öter mi,
Dikenler içinde,gül olmayınca.

Türlü nimet vermiş,donatmış seni,
Kirletmeyin demiş,temiz cihanı.
Nasıl dost edinir,insan insani,
Hoşgörüyle tatlı,dil olmayınca.

Giremesin gönüllerin köşküne,
Ereme sin aşıkların meşkine.
Varama sın gerçeklerin aşkına,
Yunusun çektiği,hal olmayınca.

Bu alemde neden,hep mecnun dolu,
Leylan'ın sevdası, ediyor deli.
Bulamasın dosta,giden her yolu,
Gönülden gönül e,yol olmayınca.

Tuncay varama sın,yüce katına
Yalvarıp dursan da,paki zatına,
Ömür boyu dinmez,esen fırtına,
Yaradana sadık,kul olmayınca.