Gül oldum da dost elinde kurudum
Yârin şefkatiyle saralar beni
Bal verdim de dillerinde çürüdüm
Dostlar dar günümde karalar beni
Meğer eli ateş imiş kül etti
Kalpten değil kalleş imiş kul etti
Tatlı dili satış imiş pul etti
Ummadığım taşlar yaralar beni
Sadık bir dost aradım da ne buldum
Sırrım verdim sırrım ile vuruldum
Maksadım ne idi ne de yoruldum
Var günde aranmak paralar beni
Eremedim var oluşun sırrına
Dost diye vurup dururum bağrıma
Keşke mertçe olsa gitmez ağırına
Kaya kuytusuna soralar beni
25 03 2017
Mahmut NazikKayıt Tarihi : 27.3.2017 16:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!