Gül Olamadın Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Dört mevsim açarım sanma kendini
Sen benim bağımda gül olamadın
Yenip içindeki kin nefretini
Vuslat'a varacak yol olamadın.

Geçmişine sünger çekip unutup
Denemedin,yüreğime tutunup
İçindeki kemliğinden kurtulup
Şöyle tatlı tatlı dil olamadın

Aklımı bozdurdun bana günlerce
Dönmeni bekledim ben senelerce
Şiirler yazdım da hemde binlerce
Sen kırık sazıma tel olamadın

Nedeni niçini düşünmüşümde
Maraza tutuldum üşümüşüm de
Yılana sarıldım her düşüşümde
Bana tutunacak dal olamadın.

Bana gülmeyen o yüzün gülmesin
Eden bulsun, öyle kolay ölmesin
İki yakan bir araya gelmesin
Yakamı bağlayan pul olamadın

Ne değişti bilmem sana el oldum
Günden güne eridikçe sel oldum
Köle oldum yar kapında kul oldum
Sen kendine bile kul olamadın