Gül Öğretmenim Şiiri - Abdülkadir Şahin

GÜL ÖĞRETMENİM

Ellerim tutmuyor, gözüm görmüyor
Seni bekliyorum gel öğretmenim.
Senden başka kimse ışık vermiyor
Işık ver yüzüme gül öğretmenim.

Milleti yücelten ilim irfandır
Öğretmen bunları veren insandır
Bilgisiz bir millet vatan virandır
Sensiz bir memleket çöl öğretmenim.

Üstümüze çökse kara bulutlar
Yine sende ışık sende umut var
Derdimiz cehâlet sensin bize yar
Bu derde bir çâre bul öğretmenim.

Ayşeler, Fatmalar, Ali ihsanlar
Işığını bekler bütün insanlar
Ab-ı hayatınla büyüt fidanlar
Yetiştir cihana sal öğretmenim.

Bilgiyle sevgiyi bitiştirirsin
Fatihler, Yavuzlar yetiştirirsin
Çiçeklerde gezen arı gibisin
Verirsin bizlere bal öğretmenim.

Yıldız yağmurları seninle yağar
Ülkeme güneşler seninle doğar
Işık karanlığı seninle boğar
İnan, bunu böyle bil öğretmenim.

Öğretmenlik sabır ve sebat ister
Öğretmen olamaz nefis perestler
Ağlıyor insanlık şefkatin göster
Yetiş göz yaşını sil öğretmenim.

Kadir der ki ben de bir öğretmenim
Canım ciğerimdir öğrencilerim
Bilgi, birlik, ahlâk hak ilkelerim
Vatana can fedâ kul öğretmenim.

A. KADİR ŞAHİN