Gül Neylesin Şiiri - Kurtuluş Kurtoğlu

Söyleyen dil, bülbül olursa gül neylesin
Sevilen siz olunca şu gönül neylesin
Sevengözler seni arıyor gece gündüz
Sevda diyarında Şeyda bülbül neylesin

Ellerde, güller var sunulmak ister yâre
Elemdir imdi halim, bulunmaz bir çare
Elvan, elvan hep açan bin bir çiçeklerde
Elbet sizin güzelliğiniz var bir kere

Çeşmenin önünde duruyor gül ağacı
Çaresizim derdimin bulunmaz ilacı
Çiçekler içinde, seni gördükten sonra
Çilem biter, ama firakın olur acı

Koyun, kuzu meler daim sevda ilimde
Karanfiller de bekliyor sizi, elimde
Konuşamaz olur heyecandan tutulur
Kelamınızın yanında, benim dilimde

İnceden inceye yollar vardır bilene
İltifat değil hakikattir bu gelene
İnan bülbül bile susar senin yanında
İçi kan ağlar, ketum vurur şu diline

Ne garipsin Kurtoğlu’m söylemez oldu Şeyda dil
Nilüfergibide, soldun bu böyle ne hal
Naçarsın bilirim, yüreğin coşar akar
Narçiçeğigibi nazlı, bunu böyle bil