ben yine kırdığın yerden yeşeririm,
y'elin değip kurutacakmış kurutsun.
şimalde bin yıllık buz parçasıymışım,
güneşin eritecekmiş, eritsin.
ben yine kalbimin teğellenen nefesinden, sükutuma düşen hayy'ıma kavuşurum.
güz bahçesinde unuttuğum,
yad ellerde bıraktığım kendimi buldum.
özlemişim, terk edilmiş masum cesedimi.
gözyaşımla yuyarak defnettiğim mezarım başına oturmuş,
gün'ahım diye okumuşsun,
nefesine bereket.
kaderin ezber bozanıydı yaşadıklarım.
şimdi git taşımdan toprağımdan,
bahçen gül'nare açsın,
iki cihan da senin olsun.
Kayıt Tarihi : 29.9.2021 10:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sabah saatlerinde yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!