Gül Meryem Şiiri - Ahmet Safa

bir yaz sıcağı
gördüm meryemi
güzel
sıcak
sevecen mi sevecen
almıştın aklımı
bir zamanlar
biri almıştı aklımı
ben deliler gibi
o ise şen şakrak
ilgisiz mi ilgisiz
duygularıma kör cahil
ben ölümün pençesinde
o ise
gözbebeğimde
şimşek gibi çakarak
raksederdi hep
ben ölümüne sevdalıydım
terk ettim tarlamı
ocağımı
çiftimi çubuğumu
anamı babamı
çok sevdiğim dağları
ovaları yaylaları
varımı yoğumu
canımı canlarımı
bir kalemde sildim
yırttım tüm benliğimi
belediye çöplüğüne attım
tüm hatıralarımı hayatımı
terk ettim her şeyimi
ruhumu bedenimi
geldim sana
kapından döndüm defalarca
anlamadın beni
anlayamadın
kulübendeki köpeğin bile
kahkahalar attı halime
öldüm binlerce
dirildim binlerce kez eşiğinde
olmadı
olamazdı olmadı da
yıllarım geçti yüzyıllar gibi
çığ misali gönlüm
gelmek istedi
kavuşmak istedi
arada fersah fersah yollar olsa da
kavuştum sandım
çok üzüldüm
çok aldandım
kandım kandırıldım
insanlık bu ya
semer vurdurdum
taşıdım tüm dertleri kederleri
hepsi bende kalsın istedim
gülsün tüm insanlar
birini seversin
tüm benliğinle
her şeyinle
o sevmez seni
sevemez seni
serap görmüş misali
susarsın ona hep
ama o…..
olsun sevsen de neye yarar
geçti gönlümün sonbaharı
döküldü yapraklar
yağdı kar
çürüdü bedenim…..