Gül! Mavi Renkte Şiiri - Mehmet Kafkaslı

Benim karanlıklarım maviydi,
maviliklerim karanlık,
geri kalan renkler iftira gibi..

Ahh
Mavi gül..
gözyaşı ne renktir
gönlüm o renktir
fiğanım kaf dağının arkasında gizli kalmış yankıdan ibarettir
sen onu duyma,duymanıda istemem Mavi Gül...

Ahh
Mavi Gül...
dikensiz gül!
sözsüz gül!
çözümsüz gül!
semadan inen her rahmete
g
ü
L

yapraklarındaki o neşe
yüzümdeki tebbesümdür
aşk denen şey feci sevip
kavuşmayınca canda ibrettir

Ahh
Mavi Gül...
Aşk seni bulunca o zaman anlarsın..

Ahh
Mavi Gül...
her yeni gün
yitik yüreğim ile sahile dökülür
sen onu almazsın,almanıda istemem artık Mavi Gül
tekrar denize savururum onu..

Ahh
Mavi Gül...
dikensiz gül!
sözsüz gül!
çözümsüz gül!
semadan inen her rahmete
G
ü
L

Ahh
Mavi Gül...
beni okşayan uçurum rüzgarları
titreyen ellerimde birikti
hüzün uçurumdan kayıp gitcekmiş gibi
kirpiklerime kenetlendi
sen bilmezsin görmenide istemem Mavi Gül

Ahhh..
Mavi Gül...
koptu kopacak bu kör gece
sesizliği bozan aşık saçması üç beş hece
anlamını aşıktan sonra kimse bilmeyecek
sen bilmeyeceksin bilmenide istemem Mavi gül

Ahh
Mavi gül..
dikensiz gül!
sözsüz gül!
çözümsüz gül!
semadan inen her rahmete
G
ü
L

Şimdi böylece bırakıyorum bu şiiri
üstünde kafa yormadan..
düzeltmeye ihtiyac duymadan..
noktasına virgülüne bakmadan...
tıpkı bir Mavi Gül gibi...
tüm içsel dökümüyle..
bundan gayrı,
ırgalmaz beni geri kalan tüm Güller..

Ahh
Mavi Gül
dikensiz gül!
sözsüz gül!
çözümsüz gül!
semadan inen her Rahmete
G
ü
L

Ahh
Mavi gül..
senin zaafın benim ölümüm oldu...

M.Kafkaslı