Gül Mani Şiiri - Ozan Efe

gül gösterir kendini
alımlı yosma hani
orta yerinde durdum
hançerle ister beni

sokak ortası ölgün
akşamındadır göğün
arasında kudurduğum
bekliyor beni gülgün

önüm ardım sobeli
başı kabak söbeli
öyle yalan uydurdum
gülsüz dedem ebeli

gülden yanı karanlık
bakılmamış viranlık
neden diye sordurdum
şaşırdım da bir anlık

ayakta tutar daldı
kepçelerini daldı
bağırdım da durdurdum
kopçalarını saldı

vazodaydı kurumuş
suyu bile çürümüş
dalında bir bodurdum
güzellikler bürümüş

kolum kanadım kırık
kazık inadım sırık
seni bile yordurdum
dalından uçtu cırık

dalındadır sığırcık
zenci gibi karacık
gölgemle korkuturdum
uçar gider pısırık

dalından kan alıyor
alnında çan çalıyor
etinden mi burdurdum
yalandan yan geliyor

ozan efem sevdikçe
yel dalını gerdikçe
Yeşilova Burdurdum
İsparta’ya erdikçe

260512çiğdem