Kuruyordu;
Gül uzaklar da.
Ve kırıyordu rüzgar;
Başak tarlasını.
Ufuklarda güneş;
Gülümserken,
Kuruyan güle.
Gün ırıyordu;
Uzaklara.
Ve rüzgar kırıyordu;
Umudun tarlasını.
Gün soluyordu;
Gülün kuruyan teninde.
Ve rüzgar susuyordu;
Gülün kuruyan,
Sessizliğinde.
Kayıt Tarihi : 11.10.2003 09:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!