ard ardda kalır
kurumak çiçeğin sonu
ne kadar sık olsa da can suyu
elbet çekilir damarından güneşin
ve bir sünizit gibi yerleşir umut
sızıntıyla hücrelere yayılarak
solmamak çiçeğin düşüdür
zamansız karanlık akıbettir fakat
yalnızlık güle mahsus.
Kayıt Tarihi : 26.11.2003 18:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)